Web Site   

man‎Jan II van Avesnes van Holland Graaf van Henegouwen, Holland en Zeeland
[tekst]
Graaf van Henegouwen (1280 - 1304), - Holland en Zeeland (1299 - 1304)
‏‎
Geboren ‎± 1247
[tekst]
Jan II van Avesnes wordt genoemd als zoon van Aleid van Holland en Jan I van Avesnes (echtpaar nr. 17 ) in afstammings reeks -2 (van der Meijden) in de afstammingsreeksen naar Karel de Grote.
Bron: Karel de Grote - een stip aan de horizon.

Overleden ‎11 sep 1304‎, leeftijd ongeveer 57 jaar
[Tekst]
Jan II graaf van Henegouwen van 1280 tot 1304 en als Jan II van Holland en Zeeland van 1299 tot 1304, was de oudste zoon van Jan van Avesnes en Aleidis van Holland.
In febr. 1280 volgde hij in Henegouwen zijn grootmoeder Margaretha van Constantinopel op, die aan haar zoon uit haar tweede huwelijk, Gwijde van Dampierre, reeds in 1278 Vlaanderen had afgestaan.
Jan hervatte de strijd van de Avesnes met de Dampierres om Rijks-Vlaanderen. In 1295 sloot hij zich aan bij de Franse koning Filips IV, die zich van Gwijde van Dampierre afwendde; ook bemiddelde hij de toenadering tot Frankrijk van zijn neef Floris V van Holland, die wegens Zeeland met Vlaanderen in conflict was.
Na de dood van Wolfert I van Borselen (1299) werd hij als regent voor Jan I in Holland ingehaald. Toen deze enkele weken later overleed, volgde Jan I van Avesnes, een neef van de Hollandse graaf Floris V, hem op als naaste mannelijke erfgenaam. Voortaan was Holland in een personele unie met Henegouwen verenigd.
In 1300?1301 consolideerde Jan zijn positie, geholpen door de Franse successen in Vlaanderen; de Zeeuwse opstandelingen werden verslagen en in Utrecht werd Jans broer Guy van Avesnes bisschop.
Na de geslaagde Vlaamse opstand van 1302 brak voor de Avesnes een kritieke periode aan. In 1303 openden de Vlamingen het offensief in Henegouwen en in Zeeland, begunstigd door de vele ontevredenen aldaar. In maart 1304 brachten zij onder Gwijde van Namen op Duiveland een nederlaag toe aan Jans zoon Willem (de latere Willem III). Bisschop Guy van Utrecht werd gevangengenomen en in Utrecht volgde een anti-Hollandse reactie; Holland en Zeeland zelf vielen grotendeels in handen van Gwijde van Namen of Jan II van Brabant, die zich bij de aanvallers had gevoegd. In 1304 keerde de kans en in augustus werd Gwijde van Namen definitief verslagen in een zeeslag voor Zierikzee door een Hollands-Franse vloot.
Toen Jan stierf, was zijn gezag in Holland en Zeeland vrijwel hersteld.
(bron: Stamboom familie Tijhoff)

Gehuwd ‎± 1270, leeftijd ongeveer 23 jaar (ongeveer 34 jaar gehuwd) met:

womanPhilipine van Luxemburg‏
Overleden ‎6 apr 1311

Kind:

1.
manWillem III (- de Goede) van Holland Heer van Friesland Graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen‏
Geboren ‎1287
Overleden ‎8 jun 1337 Valenciennes (fr)‎, leeftijd 49 of 50 jaar
[Tekst]
Graaf Willem III, bijgenaamd Willem de Goede, volgde in 1304 zijn vader op, als Willem I Graaf van Henegouwen, en als Willem III graaf van Holland en Zeeland.
Hij zette de strijd met de Vlaamse erfvijanden met wisselende hevigheid voort tot de Vrede van Parijs (6 maart 1323), waarbij de graaf van Vlaanderen van alle leenheerschappij over Zeeland Bewestenschelde afzag.
Inmiddels had hij zich weten op te werpen tot de feitelijke meester in het Sticht Utrecht, terwijl hij verder ging met zijn macht over Friesland uit te breiden.

Onder de vorsten van de Nederlanden gold Willem als de invloedrijkste bondgenoot, door huwelijksallianties of op andere wijze. Zo wordt hij wel de schoonvader van Europa genoemd.
Lodewijk IV van Beieren, die zijn verkiezing tot Rooms-koning mede aan Willem te danken had, trad in 1324 in het huwelijk met diens dochter Margaretha, terwijl de jongere dochter Johanna aan de Gulikse troonopvolger, Willem van Gulik, werd uitgehuwelijkt.
Eduard III kon zich met zijn hulp van de Engelse troon meester maken en huwde zijn derde dochter, Filippa van Henegouwen, op 29 mei 1328.
Zijn eigen echtgenote Johanna van Valois, was een nicht van koning Filips IV van Frankrijk (een dochter van Filips broer Karel van Valois) en zuster van de latere koning Filips VI van Frankrijk.

Willem beschouwde zich als "principe in regno suo", als keizer in zijn eigen rijk. Op grond waarvan hij zich het recht toe-eigende zijn onderdanen in de adelstand te mogen verheffen.
.
Zie ook:Wllem III van Holland


Voor meer informatie neem contact op met Leo den Hollander: E-mail: lgdh@vitelcom.nl