Huis behorende bij de RK-schuilkerk 'De Posthoorn'.
Rechts poortje Posthoorngang, Brouwersgracht tussen de nummers 81-89. datering: 1830 - 1840

De posthoorn was oorspronklijk een Rooms Katholieke schuilkerk, gevestigd in het achterhuis van Prinsengracht 7 te Amsterdam.

Na de Alteratie in 1578 was het niet-gereformeerden verboden om publiekelijk godsdienstoefeningen te houden. Als Rooms Katholiek was men om die reden genoodzaakt kerkdiensten te houden in woonhuizen en schuilkerken.
De Rooms Katholieke kerk "De Posthoorn" is voortgekomen uit het werk van de augustijner pater Johannes van den Brande, die sinds 1623 kerkdiensten leidde in Amsterdam.
Eerst werd gebruik gemaakt van een kerkruimte in "'t Friesche Wapen", op de hoek van de Korte Prinsengracht en de Haarlemmerstraat.
Rond 1687 verhuisde de kerk naar de statie De Posthoorn op Prinsengracht. Dat was de voormalige behuizing van de postkoets naar Haarlem. Hiervan is nog steeds een Posthoorn in de gevel te zien boven de oorspronkelijke toegang tot het schuilkerkje, het poortje van de Posthoorngang aan de Brouwersgracht tussen de nummers 81 en 89.
Uiteindelijk kon men als Rooms Katholiek echter openlijk kerken en werd in 1861 aan de Haarlemmer Houttuinen de Posthoornkerk als opvolger van het schuilkerkje in gebruik genomen.

Bron: http://home.hccnet.nl/aw.slager/html/koene.html

Op de zolderverdiepingen richt Hartman een rooms-katholieke huiskerk in voor zijn zoon die voor priester studeerde.
Via een deur aan de Heintje Hoekssteeg en een brede trap hebben de gelovigen uit dit stadsdeel toegang tot 'het Haantje' (een Amsterdamse verbastering van 'Heintje'), ofwel 'het Hert' (naar de koopman Jan Hartman).
In 1739 koopt pastoor Ludovicus Reiniers het pand. Hij gaat in het voorhuis wonen en laat om de kerk beter toegankelijk te maken een nieuw trappenhuis timmeren in het eerste van de twee achterhuizen.
Bij de verbouwing van de voorgevel in de eerste helft van de 19de eeuw, verdwijnt waarschijnlijk het stenen hert dat er bovenop ligt (zie de afbeelding). De inmiddels verouderde kerk wordt dan niet meer 'Het Hert' genoemd maar 'Ons'Lieve Heer op Solder'.De rooms-katholieke huiskerk is gebouwd in 1661-1663 op de zolders van het voorhuis en de twee achterhuisjes in de steeg. De kerkgangers komen via de ingang aan de Heintje Hoeksteeg naar binnen. De kerkruimte was onverwarmd. De gelovigen konden houten stoven met gloeiende turf huren. Door de geringe ruimte in de kerk is het niet mogelijk om een preekstoel ergens vast te plaatsen. Vandaar dat werd gekozen voor een praktische oplossing: een uitklapbare en verdraaibare preekstoel. De preekstoel, gemaakt in de 18de eeuw van Cubaans mahoniehout, is opgeborgen in de sokkel van de linkerzuil van het altaar. Via een eenvoudig hefboommechaniek is het mogelijk om de preekstoel via een rails op de vloer uit zijn bergkast te tillen. Wegens de kwetsbaarheid van de constructie wordt de preekstoel slechts zelden meer tevoorschijn gehaald.

Rond 1628 richtte de franciscaan Pater Steven Hontgens in een pand aan het Rokin (waar zich nu de V&D bevindt) een huiskerk in. In dit pandje was eens een bierbrouwerij gevestigd, waar 'het Boompje' uithing. Zo kwam de kerk aan zijn naam. Na de gedeeltelijke nieuwbouw en de verbouwing van 1730 kreeg het Boompje aan de Rokinzijde een nieuwe gevel. De kerk mocht in verband met de toen geldende regels geen 'kerkelijk' uiterlijk hebben en kreeg daarom drie pakhuisachtige gevels. Boven de ingangen -aan de linker- en rechterzijde- werden ter herinnering aan het bouwjaar van 1730 twee gevelstenen ingemetseld. Deze stenen bevinden zich thans in de noordelijke buitenmuur van "De Boom". In 1909-1910 werd volgens ontwerp van architect Bekkers een nieuwe neo-romaanse koepelkerk gebouwd aan de Adm. de Ruyterweg. Een groot deel van het interieur van "De Boom" is afkomstig uit de oude huiskerk aan het Rokin, zoals de zijaltaren, het orgel, diverse beelden, schilderijen en het kerkzilver.

Gevelstenen

Het orgel